Appelboom

De appelboom

Toen we ons huis kochten was ik wat blij met je
Een appelboom in onze tuin, 
Stralend
Onze keuken is het hart van het huis en jou kon ik van
daaruit altijd zo mooi bewonderen

Ik, kind van de lente 
ik herleefde als de appelbloesem bloeide

Elk jaar na de herfst en de winter
Als ik weer een nieuwjaarsfeest had overleefd
waarin we klonken op een nieuw jaar en wie weet een wonder
waarin we hoopten zwanger te worden
of de jaren erna hoopten dat nieuwe jaar
een Ethiopische parel in onze armen te sluiten
Na elke donkere periode
Na elk kalenderjaar dat voorbij waaide
Kwam jij in bloei

De bloesem kwam piepen 
En ik nam mijn potjes verse moed
Hoop. Blijheid. Moed. Dapperheid.

Begin dit jaar voerden we een gesprek rond schaduwverdriet
Ik moest een boom tekenen
Een boom met 2 takken die groeien, bloeien en
eentje was dor, 
hem wegsnijden zou een litteken geven
Maar littekens vervagen, je hoeft ze niet te verstoppen
Dat alles leerde ik die avond

Thuis zei ik manlief dat het goed was om je dorre tak 
letterlijk af te zagen
Ik moest huilen, het voelde zo echt
De symboliek was zo groot

Vandaag maakten we de tuin winterklaar
En in het schemerdonker stond ik bij je
Je hebt gestreden maar verloren
Getekend sta je erbij
Een nieuwe bloei zal er niet komen

Hij mag weg, fluisterde ik aan mijn man
Ben je zeker ? We doen het alleen als het voor jou ok is...
Ik kon alleen maar knikken
Hij ging verder en ik bleef achter
En daar in het donker rolden de tranen onbedaarlijk over mijn wangen
Jij was mijn rots en mijn geluk
Ik hield ervan om bij je te zitten in de lente en de zomer
We plukten appels met onze kids en maakten heerlijke appelmoes
Je bloesem maakte me zo gelukkig, ontelbare bloesemfoto's heb ik van je
Je gaf me hoop op nieuw leven

Mijn appelboom
Bedankt voor alles