Ik zet kleine stapjes. Op pad al winkelend. Zoals gisteren terwijl de kinderen rondliepen en enthousiast bommetje speelden bij filou and friends... heel even gingen mijn ogen heel bewust over de babycollectie. Het klinkt ontzettend banaal maar voor mij is dat een enorme stap..
Of mijn blik die bleef hangen bij de bolle buik van een mij onbekende vrouw. Ik keek niet weg binnen de 3 tellen zoals gewoonlijk, mijn gezicht verklapte niet, er was zelfs een soort van glimlach "blij voor jou...zo mooi"
Miraculeus
En dan kwam ik op het turngala van de dochter -in de wachtrij bij de toiletten notabene- onze sherborne therapeute tegen. Ze kent ons gezin al anderhalf jaar. Ze kijkt los door me heen zo lijkt het maar bestookt me niet met tips eerder heel af en toe met bezorgdheden wanneer ze voelt dat ik ze kan slikken.
Daar in de wachtrij vertelde ik haar dat het goed gaat met zoonlief omdat zijn mama eindelijk begon aan de brok schaduwverdriet en er zo veel meer kwetsbaarheid, liefde en openheid is tussen ons
Stapjes om trots op te zijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten